دنیای عینکی ها هم دنیای عجیبیه. به خودت میگی دنیا از پشت عینک واقعی نیست بدار عینکم رو بردارم ببینم دنیای واقعی چه شکلیه .عینکتو برمی داری هیچی نمی بینی. چشماتو عمل می کنی که دیگه عینک نزنی ، یه روز گذرت به عینکت می افته و می فهمی که دیگه باهاش نمی بینی.
عینک های گرد، عینک های هری پاتری مرا دلتنگ عینک میکند.
تجربه ی خواب تدریجی را بر خواب دفعی ، ترجیح می دهم. تجربه ی انتقال را دوست دارم. حس سبکی به خواب رفتن و انتقال به دنیای خواب به تجربه ی مستی می ماند .مستی بدون «می» . جسمت سبک می شود و کم کم . .
چه حیف که بیشتر اوقات این حس را نمی یابم و این اتفاق به یک باره می افتد.
تدریج در بخواب رفتن را دوست دارم.
درباره این سایت